Παρτιτούρα

Πρωτότυπο

Three Fiona MacLeod Settings. Oliver Barton. A cappella. Secular , Partsong. Language. English.

Μετάφραση

Τρεις Fiona MacLeod Ρυθμίσεις. Oliver Barton. A cappella. Κοσμική, Partsong. Γλώσσα. Αγγλικά.

Πρωτότυπο

Fiona MacLeod was a creation or perhaps alter ego of the Scottish poet William Sharp. 1855–1905. Some consider her his inner feminine consciousness. he himself described her as “an ancestral seeress” who came through to him. In any case, he went to tremendous lengths to conceal the connection between her and himself and there was quite a scandal when the truth came out that he was author of both his and her works. But the strange thing is that Fiona’s writings, steeped as they are in a twilight Celtic world, are so much more atmospheric and vivid, and in truth, better, than William’s. It is as though he really was possessed by a more inspired soul. The three settings are. The Wind — about 2'4". All parts split except the tenors. Honeymouth — about 4'42". Full SSAATTBB throughout. The Moonchild — about 2'1". This is scored for a female solo. a Mezzo will probably have the right sort of tone colour. and STB divisi choir, with odd solo bits for soprano and tenor. This is a bit tough on the altos. One of them could do the solo part. the rest could be temporary sopranos or tenors perhaps. The settings are intended to be performed as a set, but Honeymouth and The Moonchild can be performed separately. The Wind wouldn’t really stand alone. The complete set was first performed in 1973, I think it was, by the Westron Wynd in the Orangery, Goldney House, Bristol, England, conducted by Nigel Davidson. The Moonchild has been performed in various guises, such as a solo song with piano and a recorder consort plus psaltery. Please feel free to arrange it for whatever assortments you like, but try to retain the atmospheric quality.

Μετάφραση

Fiona MacLeod ήταν μια δημιουργία ή ίσως alter ego της Σκωτίας ποιητή William Sharp. 1855–1905. Κάποιοι την εσωτερική θηλυκή συνείδηση ​​του να εξετάσει. ο ίδιος την περιέγραψε ως «ένα προγονικό μάντισσα που ήρθε μέσα από τον ίδιο. Εν πάση περιπτώσει, πήγε στην τεράστια για να αποκρύψουν τη σύνδεση ανάμεσα σε εκείνη και τον εαυτό του και υπήρχε αρκετά ένα σκάνδαλο, όταν η αλήθεια βγήκε ότι ήταν συγγραφέας και των δύο έργων του και της. Αλλά το περίεργο είναι ότι τα γραπτά της Φιόνα, διαποτισμένη όπως είναι σε λυκόφως Σέλτικ κόσμο, είναι πολύ πιο ατμοσφαιρικά και ζωντανά, και στην πραγματικότητα, καλύτερο από ό, τι Γουίλιαμ. Είναι σαν να ήταν πραγματικά διακατέχεται από μια πιο εμπνευσμένη ψυχή. Οι τρεις ρυθμίσεις είναι. Η Wind - περίπου 2'4. Όλα τα μέρη χωρίζεται εκτός από τους τενόρους. Honeymouth - περίπου 4'42. Πλήρης SSAATTBB όλη. Η Moonchild - περίπου 2'1. Αυτό θα σημειωθούν μια γυναικεία σόλο. α Mezzo θα έχει κατά πάσα πιθανότητα το σωστό είδος του χρωματικού τόνου. και STB Divisi χορωδία, με τα περίεργα κομμάτια σόλο σοπράνο και τενόρο. Αυτό είναι λίγο δύσκολο για το Altos. Ένας από αυτούς θα μπορούσε να κάνει το σόλο μέρος. το υπόλοιπο μπορεί να είναι προσωρινή σοπράνο ή τενόρους ίσως. Οι ρυθμίσεις που προορίζεται να εκτελεστεί ως ένα σύνολο, αλλά και Honeymouth Η Moonchild μπορεί να πραγματοποιηθεί χωριστά. Ο άνεμος δεν θα ήταν πραγματικά να σταθεί μόνη της. Το πλήρες σετ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1973, νομίζω ότι ήταν, από την Westron Wynd στην Orangerie, Goldney Σπίτι, Μπρίστολ, Αγγλία, που διενεργήθηκε από τον Nigel Davidson. Η Moonchild έχει γίνει σε διάφορες μορφές, όπως ένα σόλο τραγούδι με πιάνο και μια σύζυγος εγγραφής συν ψαλτήρι. Παρακαλώ μη διστάσετε να το κανονίσουμε για ο, τιδήποτε συνδυασμοί που σας αρέσει, αλλά να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε την ποιότητα της ατμόσφαιρας.