Παρτιτούρα $7.95
Πρωτότυπο
Ouverture, Scherzo und Finale E-dur op. 52. Robert Schumann. Double Bass sheet music.
Μετάφραση
Άνοιγμα, Scherzo und Finale E-dur op. 52. Robert Schumann. Double Bass παρτιτούρες.
Πρωτότυπο
Ouverture, Scherzo und Finale E-dur op. 52 composed by Robert Schumann. Edited by Peter Jost. For orchestra. contrabass. Orchester-Bibliothek. Orchestral Library. Individual part. Opus 52. 8 pages. Duration 17 minutes. Published by Breitkopf and Haertel. BR.OB-5527-27. ISBN 979-0-004-34080-6. 32 x 25 cm inches. That Schumann truly dug his heels into symphonic creation becomes clear at the latest when we look not only at his four well-known symphonies, but also at the works "between" the genres, such as the "Overture, Scherzo and Finale. " Unlike the traditional symphonic form, this work has no slow movement. Schumann spoke of it as a "suite" - which hints at a loose connection of movements - and as a "sinfonietta. " Ultimately, he decided to name it after the headings of the three movements which also share common traits among one another. "Overture, Scherzo and Finale" is being published here for the first time with an Urtext score and parts. The genesis of the work was marked by corrections and revisions. Schumann subjected the work to a thorough revision after the premiere performance and, after the publication of the orchestral parts in 1846, made more changes for the first edition of the score seven years later.
Μετάφραση
Άνοιγμα, Scherzo und Finale E-dur op. 52 αποτελείται από τον Robert Schumann. Edited by Peter Jost. Για ορχήστρα. κοντραμπάσο. Ορχήστρα Βιβλιοθήκη. Ορχηστρική Βιβλιοθήκη. Ατομική μέρος. Opus 52. 8 σελίδες. Διάρκεια 17 λεπτά. Δημοσιεύθηκε από Breitkopf και Haertel. BR.OB-5527-27. ISBN 979-0-004-34080-6. 32 χ 25 εκ ίντσες. Αυτό Schumann έσκαψαν πραγματικά τακούνια του σε συμφωνική δημιουργία γίνεται σαφές, το αργότερο όταν βλέπουμε όχι μόνο σε τέσσερις γνωστές συμφωνίες του, αλλά και στα έργα "μεταξύ" των ειδών, όπως το "Overture, Scherzo και Finale. "Σε αντίθεση με την παραδοσιακή συμφωνική μορφή, το έργο αυτό δεν έχει καμία αργή κίνηση. Schumann μίλησε γι 'αυτή ως «σουίτα» - που παραπέμπει σε μια χαλαρή σύνδεση των κινήσεων - και ως «Sinfonietta. "Τελικά, αποφάσισε να δώσει το όνομα τους τίτλους των τριών κινήσεων που μοιράζονται επίσης κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ το ένα το άλλο. "Overture, Scherzo και Finale» που δημοσιεύεται εδώ για πρώτη φορά με ένα Urtext παρτιτούρες. Η γένεση του έργου σημαδεύτηκε από διορθώσεις και αναθεωρήσεις. Σούμαν υποβληθεί το έργο σε μια ριζική αναθεώρηση μετά την παράσταση πρεμιέρα και, μετά τη δημοσίευση των ορχηστρικά μέρη το 1846, έκανε περισσότερες αλλαγές για την πρώτη έκδοση της βαθμολογίας επτά χρόνια αργότερα.
