Παρτιτούρα $41.95

Πρωτότυπο

Violintango Concerto.

Μετάφραση

Violintango Concerto.

Πρωτότυπο

Violintango Concerto composed by Melani Mestre. For violin and string orchestra. Published by Editorial de Musica Boileau. BO.B.3671. The piece, structured in three movements, Allegro - Lento - Allegro, is written, as its name suggests, for a solo violin accompanied by an orchestra -a string orchestra, in this case. Its name aims at relating the composition not only to the instrument for which it was conceived, but also to the genre that marks the aesthetic content of the work. this is the only existing original concert for violin and orchestra of this category to date. The piece was written in February 2009 in the Ukrainian city of Lviv, while I was the conductor of the city's Symphonic Orchestra and we were rehearsing a concert in which we would interpret an instrumental suite from Astor Piazzolla‘s Operatango Maria de Buenos Aires, that had been written some time before. Therefore, the use of the language of tango in the composition of this concert was certainly not fortuitous, but although it seems contradictory, employing it was not an intentional act either. The work itself intends to explore the language of tango by means of all the technical and musical resources offered by the violin, but without letting this become an excuse to just write a tango for violin and orchestra or a tango-style concert. In fact, the piece shows a will to develop and experiment with the several diverse ways in which the language of tango can be presented, with all its dialects and its variants. The language employed in this concert explores all these postulations and develops them, starting from a few rhythmical cells of their own that are juxtaposed and intertwined throughout the three movements, forming an indivisible unit. The accents take a special relevance and become a significant part all the way through the musical discourse, as do the different rhythms that not only shape a particular kind of orchestral accompaniment, but also make up a specific counterpoint to the expressive and melodic needs of the solo violin. Not only does the orchestra accompany its soloist, but in many cases it becomes a soloist in itself. The counterpoint, never used as a compositional tool or as a merely acrobatic display, confers structural meaning to a language that allows a dialog between the couple made up by the soloist and the orchestra, in which they can both speak at the same time without any of the two sides being pushed into the background. The second movement, Lento, the aria structure used is typical from Bach -not so much from Johann Sebastian as from his son, Johann Christian. This structure allows for the juxtaposition in one milonga melody, of a solo violin with a basso continuo by four, whose tempo is marked by the strings. The third movement attempts to explain, gradually and in a linear way, the evolution of the metric of tango, as it moves from a bar of 4. typical of tango. to one of 6. Havanera-like. , thus demonstrating the historical origin of tango as deriving from Havaneras, and the various transformations it has undergone. We then reach the coda of the third movement where, after one of the two cadences of the solo part, all the tunes that have been emerging throughout the concert overlap contrapuntally with all the polyrhythms they make up together, expanding and contracting by way of the internal accents of the music itself and producing the feel of being simultaneously listening to a bar of 4. 4, a 3. 4 and a 6.

Μετάφραση

Violintango Κοντσέρτο αποτελείται από Μελανή Μέστρε. Για βιολί και ορχήστρα εγχόρδων. Δημοσιεύθηκε από Συντακτική de Musica Boileau. BO.B.3671. Το κομμάτι, δομημένο σε τρεις κινήσεις, Allegro - Lento - Allegro, είναι γραμμένο, όπως υποδηλώνει το όνομά του, για σόλο βιολί, συνοδευόμενος από ορχήστρα, ορχήστρα εγχόρδων, σε αυτή την περίπτωση. Το όνομά του έχει ως στόχο να αφορούν τη σύνθεση, όχι μόνο στο όργανο για το οποίο σχεδιάστηκε, αλλά και στο είδος που σηματοδοτεί το αισθητικό περιεχόμενο της εργασίας. αυτή είναι η μόνη υπάρχουσα αρχική κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα αυτής της κατηγορίας έως σήμερα. Το κομμάτι γράφτηκε το Φεβρουάριο του 2009 στην ουκρανική πόλη Λβιβ, ενώ ήμουν ο μαέστρος της Συμφωνικής Ορχήστρας της πόλης και ήμασταν πρόβες μια συναυλία στην οποία θα ερμηνεύσει έναν instrumental σουίτα από του Άστορ Πιατσόλα Operatango Maria de Buenos Aires, ότι είχε γράψει κάποια στιγμή πριν. Ως εκ τούτου, η χρήση της γλώσσας του τάνγκο στη σύνθεση αυτής της συναυλίας σίγουρα δεν ήταν τυχαία, αλλά αν φαίνεται αντιφατικό, απασχολούν δεν ήταν μια εσκεμμένη πράξη, είτε. Το ίδιο το έργο σκοπεύει να διερευνήσει τη γλώσσα του τάνγκο με τη βοήθεια όλων των τεχνικών και μουσικών πόροι που προσφέρονται από το βιολί, αλλά χωρίς να αφήσει αυτό να αποτελέσει δικαιολογία για να γράψετε μόνο ένα tango για βιολί και ορχήστρα ή μια συναυλία τάνγκο στυλ. Στην πραγματικότητα, το κομμάτι δείχνει μια βούληση να αναπτύξουν και να πειραματιστούν με τις πολλές διαφορετικές τρόπους με τους οποίους μπορεί να παρουσιαστεί η γλώσσα του tango, με όλες τις διαλέκτους της και τις παραλλαγές του. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται σε αυτή τη συναυλία διερευνά όλα αυτά τα αξιώματα και αναπτύσσει τους, ξεκινώντας από μερικά ρυθμικά κύτταρα των δικών τους, που έχουν παρατεθεί και είναι αλληλένδετες και στις τρεις κινήσεις, οι οποίες αποτελούν αδιαίρετη ενότητα. Οι εμφάσεις λάβει μια ιδιαίτερη σημασία και να γίνει ένα σημαντικό μέρος σε όλη τη διαδρομή μέσω του μουσικού λόγου, όπως και οι διαφορετικοί ρυθμοί που διαμορφώνουν όχι μόνο ένα συγκεκριμένο είδος συνοδεία ορχήστρας, αλλά και να κάνει μια συγκεκριμένη αντίστιξη με την εκφραστική και μελωδική ανάγκες της σόλο βιολί. Δεν έχει μόνο η ορχήστρα συνοδεύει σολίστ της, αλλά σε πολλές περιπτώσεις αυτό γίνεται σολίστ στην ίδια. Η αντίστιξη, ποτέ δεν χρησιμοποιείται ως εργαλείο σύνθεσης ή ως απλώς ακροβατική επίδειξη, παρέχει διαρθρωτική σημασία σε μια γλώσσα που επιτρέπει σε ένα διάλογο μεταξύ του ζευγαριού που αποτελείται από σολίστ και την ορχήστρα, στην οποία μπορούν να μιλούν ταυτόχρονα και την ίδια στιγμή, χωρίς καμία από τις δύο πλευρές ωθούνται στο παρασκήνιο. Η δεύτερη κίνηση, Lento, η δομή άρια που χρησιμοποιείται είναι τυπικά από Bach-όχι τόσο από Johann Sebastian από το γιο του, Johann Christian. Αυτή η δομή επιτρέπει την αντιπαράθεση σε μια milonga μελωδία, ένα σόλο βιολί με ένα continuo basso από τέσσερις, των οποίων τέμπο χαρακτηρίζεται από τις χορδές. Το τρίτο μέρος επιχειρεί να εξηγήσει, σταδιακά και με γραμμικό τρόπο, η εξέλιξη της μετρικής του tango, καθώς κινείται από ένα μπαρ της 4. τυπικό του tango. σε μία από 6. Havanera-όπως. , Αποδεικνύοντας έτσι την ιστορική προέλευση του tango, όπως απορρέουν από Havaneras, καθώς και τις διάφορες μεταμορφώσεις που έχει υποστεί. Μπορούμε στη συνέχεια να φθάσουν το coda του τρίτου κινήματος, όπου, μετά από μία από τις δύο πτώσεις του σόλο μέρος, όλες οι μελωδίες που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται σε όλη την επικάλυψη συναυλία αντιστικτικά με όλες τις polyrhythms που συνθέτουν από κοινού, την επέκταση και τη σύναψη συμβάσεων με τον τρόπο του εσωτερικές τόνους της ίδιας της μουσικής και παράγει την αίσθηση του να είναι ταυτόχρονα ακούτε σε ένα μπαρ της 4. 4, μία 3. 4 και 6 α.