Παρτιτούρα $48.95

Πρωτότυπο

Parlor Music. Christos Hatzis. Cello sheet music. Clarinet sheet music. Vibraphone sheet music. Piano Accompaniment sheet music.

Μετάφραση

Σαλόνι Μουσική. Χρήστος Χατζής. Cello παρτιτούρες. Κλαρίνο παρτιτούρες. Βιμπρόφωνο παρτιτούρες. Παρτιτούρες Συνοδεία πιάνου.

Πρωτότυπο

Parlor Music composed by Christos Hatzis. 1953-. For vibraphone, clarinet, cello and piano. This edition. softcover. Score and 3 parts. 28 pages. Published by Promethean Editions. PO.PE105. ISBN 978-1-877564-05-5. Parlor Music is a dance piece with clear references to Astor Piazzola and mid-twentieth century jazz, among other things. There are two predominant moods in the piece. In the first half there is melancholy and introspection, like with the woman in the beautiful drawing by Louisa Varalta by the same title. Here the dance movement becomes at times almost completely internalized, particularly where the vibraphone with its evocative pitch bends and the accompanying music draw the listener inwards. At other times the soft dance rhythms, instead of drawing the dancer on her feet only help to add to the loneliness and stillness of the moment. In the second half, there is a very short musical 'invitation' and the dance suddenly begins. It is still driven by a manic energy rather than pleasure and it ends as abruptly as it began.

Μετάφραση

Σαλόνι μουσική του Χρήστου Χατζή. 1953 -. Για βιμπράφωνο, κλαρινέτο, βιολοντσέλο και πιάνο. Αυτή η έκδοση. εξώφυλλο. Σκοράρει και 3 μέρη. 28 σελίδες. Δημοσιεύθηκε από Προμηθέα Εκδόσεις. PO.PE105. ISBN 978-1-877564-05-5. Σαλόνι μουσική είναι ένα χορευτικό κομμάτι με σαφείς αναφορές σε Άστορ Πιατσόλα και μέσα του εικοστού αιώνα τζαζ, μεταξύ άλλων,. Υπάρχουν δύο κυρίαρχα διαθέσεις στο κομμάτι. Κατά το πρώτο εξάμηνο υπάρχει μελαγχολία και ενδοσκόπηση, όπως και με τη γυναίκα στο όμορφο σχέδιο Λουίζα Varalta με τον ίδιο τίτλο. Εδώ η χορευτική κίνηση γίνεται κατά καιρούς σχεδόν εντελώς εσωτερικεύονται, ιδίως όταν η βιμπράφωνο με υποβλητική στροφές το βήμα του και η μουσική υπόκρουση επιστήσει την ακροατή προς τα μέσα. Σε άλλες περιπτώσεις τα μαλακά χορευτικούς ρυθμούς, αντί για την κατάρτιση του χορευτή στα πόδια της, να βοηθήσει μόνο να προσθέσει στην μοναξιά και την ακινησία της στιγμής. Στο δεύτερο ημίχρονο, υπάρχει μια πολύ μικρή μουσική «πρόσκληση» και ο χορός αρχίζει ξαφνικά. Εξακολουθεί να οδηγείται από έναν μανιακό ενέργειας και όχι την ευχαρίστηση και τελειώνει απότομα όπως άρχισε.