Παρτιτούρα $18.95

Πρωτότυπο

Ad hoc. Violin Solo sheet music.

Μετάφραση

Ad hoc. Βιολί Σόλο παρτιτούρες.

Πρωτότυπο

Ad hoc composed by Carles M. Eroles. For Violin & piano. Score & Parts. 29 pages. Duration 9'. Published by Periferia Music. PF.M-69216-307-7. The material introduced by the piano of the beginning "a solo" is the one that serves of vertebral axis of the work, that has nearly the form of a rondo. This introduction is based on isolated, naked notes, with a constant rythm of the eighths that create a big intervalic space between them. Later on, that will be used as a support to an espressive melody of the violin, that will take this material and will expose it in pizzicato. In this way will be used as accompaniment to a very suggestive and lyric fragment of the piano that covers nearly all the registers of the instrument. This will lead to a second section of the work, of a very rythmic and intense character of both instruments. The third section, the most expressive of the work, it's iniciated with some chords of the piano that little by litlle dissapear and remembers the introduction. Here, the violin develops a melody of big lirism, supported by the piano witht he material of the introduction, but this time there are non isolated notes but full chords that disintegrate again at the end, taking up again the idea of a fragment of the first section of the piece by means of the piano. Far from free instrumental effects, the work looks mainly for a direct communication with the listener.

Μετάφραση

Ad hoc αποτελούμενη από Carles Μ Eroles. Για Βιολί. Σκορ. 29 σελίδες. Διάρκεια 9 '. Δημοσιεύθηκε από Periferia Μουσική. PF.M-69216-307-7. Το υλικό που εισάγεται από το πιάνο από την έναρξη ενός σόλο είναι αυτός που εξυπηρετεί σπονδυλικών άξονα του έργου, που έχει σχεδόν τη μορφή rondo. Αυτή η εισαγωγή βασίζεται σε απομονωμένες, γυμνό νότες, με ένα σταθερό ρυθμό των όγδοα που δημιουργούν ένα μεγάλο intervalic χώρος μεταξύ τους. Αργότερα, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί ως στήριγμα σε μια espressive μελωδία του βιολιού, που θα λάβει αυτό το υλικό και θα το εκθέσει σε pizzicato. Με τον τρόπο αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα σε ένα πολύ υποβλητική και λυρικό κομμάτι του πιάνου, που καλύπτει σχεδόν όλα τα μητρώα του οργάνου. Αυτό θα οδηγήσει σε ένα δεύτερο τμήμα του έργου, ενός πολύ ρυθμική και έντονο χαρακτήρα και των δύο μέσων. Το τρίτο τμήμα, το πιο εκφραστικό του έργου, είναι iniciated με μερικές συγχορδίες του πιάνου ότι σιγά Litlle εξαφανίζονται και θυμάται την εισαγωγή. Εδώ, το βιολί αναπτύσσει μια μελωδία των μεγάλων lirism, που υποστηρίζεται από το πιάνο witht ο ίδιος υλικό από την εισαγωγή, αλλά αυτή τη φορά υπάρχουν μη απομονωμένα νότες, αλλά η πλήρης χορδές που αποσυντίθενται και πάλι στο τέλος, παίρνοντας ξανά την ιδέα ενός θραύσματος του . Μακριά από ελεύθερο ρόλο αποτελέσματα, το έργο πραγματεύεται κυρίως για την άμεση επικοινωνία με τον ακροατή.