Παρτιτούρα $186.95

Πρωτότυπο

Jello, the colours of my soul. Ben Haemhouts. Grade 5.

Μετάφραση

Jello, τα χρώματα της ψυχής μου. Ben Haemhouts. Βαθμός 5.

Πρωτότυπο

Jello, the colours of my soul composed by Ben Haemhouts. For Concert band. Concert works. Grade 5. Score and set of parts. Duration 0. 13. 30. Published by Beriato Music. BT.0101-1-120. Jello. The Colours of my Soul is an assignment that was written to be a lasting memory of the untimely, dramatic death of a young child. The work came about due to various conversations between the father and the composer whereby the final result must be seen as an attempt by the composer to musically translate the feelings of the parents. The first part of the title, Jello, is a combination of the names of the two children of the commissioner, namely Jelle and Lobcke, and the Colours of my Soul are the colours of the soul of the parents who despite the loss of one of their children, continue to cherish their two children. The introduction provides the atmosphere of grieving for the loss, whereby use is made of pure fifths in order to portray the solidarity with nature, as we are familiar with in symphonies by Bruckner. A little later a bit of the first theme is suggested, which develops into a real funeral march. The Dies Irae, as this occurs in Berliozs Fantastic Symphony. F, E, F, D, E, C, D. , forms a leitmotiv through the entire work in order to symbolise the constant battle between life and death. Shortly before the storm-passage,. where a wind machine is used. which announces disaster, fragments from childrens songs are played to the accompaniment of a rising choir piece from behind the stage, which strengthens the imminent confrontation with death. After the introduction of the two themes in the long introduction, a quick passage follows in which all kinds of beautiful memories are recalled. There is story telling, laughing, and dancing. One of the previous childrens songs is also cited. The Dies Irea is heard once again, this time short and fast. Bit by bit happy elements are steadily distorted until seriousness breaks through again, like an unavoidable and unstoppable evil. The entire piece becomes evermore stirring, as if a big climax will follow. At this moment a very long fermata makes a sudden end to the hysterical allegro. The crucial moment in the work follows. How does one deal with something as tragic as the death of ones own child. Does one mourn for what no longer is and what never will be. Or does one try to cherish the beautiful moments and continue to live with these colourful memories. A subdued, dignified choir piece captures the beautiful memories and ends in a positive, hopeful tone.

Μετάφραση

Jello, τα χρώματα της ψυχής μου, που αποτελείται από τον Ben Haemhouts. Για Συναυλία μπάντα. Συναυλία έργα. Βαθμός 5. Σκοράρει και καθορίζονται από τα μέρη. Διάρκεια 0. 13. 30. Δημοσιεύθηκε από Beriato Μουσική. BT.0101-1-120. Jello. Τα χρώματα της ψυχής μου είναι μια αποστολή που γράφτηκε για να είναι μια μόνιμη μνήμη του τον πρόωρο, δραματική θάνατο ενός μικρού παιδιού. Το έργο ήρθε περίπου οφείλονται σε διάφορες συζητήσεις μεταξύ του πατέρα και του συνθέτη με την οποία το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να θεωρηθεί ως απόπειρα του συνθέτη να μεταφράσει μουσικά τα συναισθήματα των γονιών. Το πρώτο μέρος του τίτλου, Jello, είναι ένας συνδυασμός από τα ονόματα των δύο παιδιών του επιτρόπου, δηλαδή Jelle και Lobcke, και τα χρώματα της ψυχής μου είναι τα χρώματα της ψυχής των γονέων οι οποίοι παρά την απώλεια ενός από τα παιδιά τους, να συνεχίσουν να αγαπάμε τα δύο παιδιά τους. Η εισαγωγή παρέχει την ατμόσφαιρα του πένθους για την απώλεια, σύμφωνα με την οποία γίνεται χρήση της καθαρής πέμπτα προκειμένου να απεικονίσει την αλληλεγγύη με τη φύση, καθώς είμαστε εξοικειωμένοι με σε συμφωνίες με Μπρούκνερ. Λίγο αργότερα ένα κομμάτι του πρώτου θέματος προτείνεται, η οποία εξελίσσεται σε μια πραγματική πένθιμα. Το Dies Irae, όπως αυτό συμβαίνει σε Berliozs Φανταστική Συμφωνία. F, E, F, D, Ε, C, D. , Αποτελεί το κύριο θέμα σε όλο το έργο, προκειμένου να συμβολίσουν τη συνεχή μάχη μεταξύ ζωής και θανάτου. Λίγο πριν από την καταιγίδα-πέρασμα,. όταν χρησιμοποιείται ένα μηχάνημα ανέμου. το οποίο ανακοινώνει καταστροφή, κομμάτια από παιδικά τραγούδια παίζονται με τη συνοδεία του αυξανόμενου κομμάτι χορωδία από πίσω από τη σκηνή, η οποία ενισχύει την επικείμενη αναμέτρηση με τον θάνατο. Μετά την εισαγωγή των δύο θεμάτων στη μακρά εισαγωγή, ένα γρήγορο πέρασμα ακολουθεί με τον οποίο όλα τα είδη όμορφες αναμνήσεις υπενθύμισε. Υπάρχει αφήγηση ιστοριών, γέλιο και χορό. Μία από τις προηγούμενες παιδικά τραγούδια, προβάλλεται επίσης. Οι Dies Ηραία ακούγεται και πάλι, αυτή τη φορά μικρή και γρήγορα. Σιγά σιγά ευτυχισμένος στοιχεία είναι σταθερά παραμορφωμένη μέχρι σοβαρότητα σπάει ξανά, σαν ένα αναπόφευκτο κακό και ασταμάτητη. Ολόκληρο το κομμάτι γίνεται ακόμη πιο ανάδευση, σαν μια μεγάλη κορύφωση θα ακολουθήσει. Εκείνη τη στιγμή μια πολύ μεγάλη Fermata κάνει μια ξαφνική τέλος στην υστερική allegro. Η κρίσιμη στιγμή στο έργο ακολουθεί. Πώς μπορεί κάποιος να ασχοληθεί με κάτι τόσο τραγικό όσο το θάνατο των δικών αυτά παιδιού. Μήπως κάποιος θρηνούν για το τι δεν είναι πλέον και αυτό δεν θα είναι ποτέ. Ή μήπως κάποιος προσπαθήσει να αγαπάμε τις όμορφες στιγμές και να συνεχίσουν να ζουν με αυτές τις πολύχρωμες αναμνήσεις. Μια υποτονική, αξιοπρεπή κομμάτι χορωδία καταγράφει τις όμορφες αναμνήσεις και καταλήγει σε μια θετική, αισιόδοξη τόνο.