Παρτιτούρα $31.49

Πρωτότυπο

John McCabe. String Quartet No.7 - Summer Eves. Score. Sheet Music. String Quartet. STR QUARTET.

Μετάφραση

John McCabe. Κουαρτέτο Εγχόρδων Νο.7 - Καλοκαίρι Παραμονές. Σκορ. Παρτιτούρες. Κουαρτέτο Εγχόρδων. STR QUARTET.

Πρωτότυπο

Commissioned by the Presteigne Festival of Music and the Arts Limited, with funds provided by the Arts Council of Wales, for premiere in August 2012 by the Carducci String Quartet in St. Andrew’s Church, Presteigne. Composer's Note. "Some years ago I noted down the opening theme of what I anticipated would be a relatively Classical string quartet – “Classical” in the sense of the forms adopted, plus perhaps a predominantly lyrical tone of voice. The commission for this work, from the Presteigne Festival for their 30th anniversary in 2012, gave me the opportunity of putting into practice this long-held idea. It is dedicated to the Festival and to the Carducci Quartet, whose career, as much-admired friends and colleagues, I have greatly enjoyed. The only break with “classical” tradition is that there are five movements instead of four, with two Scherzi as the second and third, though both these are very short and contrasting. I found myself listening to Haydn’s string quartets a lot before and during the composition of this work, and I hope the spirit of his delight in writing for this medium is echoed in my own music. The opening movement is in sonata form, unusually for me, and lyricism is, I hope, the basis of it, though there is a good deal of activity at times. The Scherzo, light and marked by frequently-changing rhythms, is followed by an equally short but ferocious Perpetuum mobile, marked Wild und rasch. one of my favourite German tempo markings. The fourth movement is an intense Adagio, in which a single phrase uttered strongly in unison is gradually transformed into gentle diatonic chords before the close, intermingled with cadenzas for cello, for viola, and for the two violins together. The finale. a Rondo. resumes the classical tone of the first movement, but apart from one dance-like episode it builds up a fair head of steam towards a final Presto, which however ascends, slows and quietens, towards a gentle summer sky at dusk.

Μετάφραση

Ανάθεση από την Presteigne Φεστιβάλ Μουσικής και Τεχνών Limited, με κεφάλαια που προέρχονται από το Συμβούλιο Τεχνών της Ουαλίας, για την πρεμιέρα τον Αύγουστο του 2012 από την Καρντούτσι Κουαρτέτο Εγχόρδων στη Εκκλησία του Αγίου Ανδρέα, Presteigne. Σημείωση συνθέτη. "Πριν από μερικά χρόνια σημειώνεται κάτω από το θέμα του ανοίγματος τι περίμενα θα ήταν ένα σχετικά Κλασική κουαρτέτο εγχόρδων -« Κλασική »κατά την έννοια των εντύπων που εγκρίθηκαν, καθώς και ίσως μια κατεξοχήν λυρικό τόνο της φωνής. Η Επιτροπή για το έργο αυτό, από την Presteigne Φεστιβάλ για την 30η επέτειο τους το 2012, μου έδωσε την ευκαιρία να θέσει σε εφαρμογή αυτό το long-held ιδέα. Είναι αφιερωμένη στο Φεστιβάλ και στο Καρντούτσι Κουαρτέτο, του οποίου η καριέρα, τόσο θαυμασμό τους φίλους και τους συναδέλφους, έχω μεγάλο βαθμό απολαμβάνουν. Το μόνο ρήξη με «κλασικής» παράδοσης είναι ότι υπάρχουν πέντε κινήσεις αντί για τέσσερα, με δύο Scherzi ως το δεύτερο και το τρίτο, αν και οι δύο αυτές είναι πολύ σύντομες και αντιθέσεις. Βρήκα τον εαυτό μου ακούγοντας εγχόρδων του Χάυντν τετράδες πολύ πριν και κατά τη διάρκεια της σύνθεσης αυτού του έργου, και ελπίζω ότι το πνεύμα της απόλαυσης του γραπτώς για το περιβάλλον αυτό αντανακλάται στη δική μου μουσική. Η κίνηση ανοίγματος είναι σε μορφή σονάτας, ασυνήθιστα για μένα, και ο λυρισμός είναι, ελπίζω, η βάση του, αν και υπάρχει μια καλή συμφωνία της δραστηριότητας κατά καιρούς. Η Scherzo, το φως και χαρακτηρίζεται από συχνά αλλάζει ρυθμούς, ακολουθείται από μια εξίσου σύντομη αλλά άγριος κινητό Perpetuum, σημειώνονται Άγρια und Ρας. ένα από τα αγαπημένα γερμανικά σημάνσεις τέμπο μου. Η τέταρτη κίνηση είναι έντονη Adagio, στην οποία ένα μόνο φράση που ειπώθηκε σε μεγάλο βαθμό από κοινού σταδιακά μετατρέπεται σε απαλό διατονική χορδές πριν από το κλείσιμο, ανακατεμένα με καντέντσες για βιολοντσέλο, για βιόλα, και για τις δύο βιολιά μαζί. Το φινάλε. ένα Rondo. συνεχίζει την κλασική ύφος της πρώτης κίνησης, αλλά εκτός από ένα χορό-όπως επεισόδιο χτίζει μια δίκαιη κεφάλι του ατμού προς μια τελική Presto, η οποία όμως ανεβαίνει, επιβραδύνει και ησυχάζει, για ένα απαλό καλοκαιρινό ουρανό το σούρουπο.