Παρτιτούρα $15.71

Πρωτότυπο

John McCabe. Spielend. Violin 2 Part. Sheet Music. Violin. VLN. John McCabe.

Μετάφραση

John McCabe. Παιχνίδι. Βιολί 2 Μέρος. Παρτιτούρες. Βιολί. VLN. John McCabe.

Πρωτότυπο

Spielend for two violins was written during the summer and early autumn of 2003, and is based on the idea of the two instruments not only playing the instruments but also playing in the sense of sport, i. playing their themes off against each other and playing with the musical material. There are times, for instance, when they seem to be having a contest to see who can finish the themes first, or who can divert the other’s attention to a new texture or rhythm. The title, the German word for "playing", also refers in a way to the composer himself exploring the themes, harmonies and rhythms - particularly notable in this respect is the large central slow section, which contrasts two altered reminiscences of the Violin Sonata of Poulenc. a composer whose music is very dear to me. with the gradual expansion of a fugue from two parts to eight. four in each violin. Fugue, after all, is in a sense an example of a composer making sport, however seriously, with the themes. So the work is a kind of extended musical pun, lasting about fifteen minutes in all and being performed without a break. Though the central section is slow, the outer ones are quick and energetic, emphasizing especially the idea of activity and vigour - the ending, however, may catch the unwary listener by surprise. The first performance was given by Philippa Mo and Peter Sheppard Skærved in Leighton House, London, on 7th May, 2004. "John McCabe's new 'Spielend' strikes me as a miniature masterpiece. a highly charged 15-minute piece in which the violins chase or echo each other in a thousand different ways, including a fugure in which, as with Bach, two instruments seemed to suggest a dozen voices. - Richard Morrison, The Times, 11. 05. 2004.

Μετάφραση

Spielend για δύο βιολιά γράφτηκε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και στις αρχές του φθινοπώρου του 2003, και βασίζεται στην ιδέα των δύο μέσων, όχι μόνο για να παίζουν τα όργανα, αλλά και να παίζει με την έννοια του αθλητισμού, i. παίζουν τα θέματά τους εναντίον του άλλου και να παίζουν με το μουσικό υλικό. Υπάρχουν φορές, για παράδειγμα, όταν φαίνεται να έχει ένα διαγωνισμό για να δούμε ποιος μπορεί να τελειώσει τα θέματα πρώτα, ή που μπορεί να αποσπάσει την προσοχή του άλλου σε μια νέα υφή ή ρυθμό. Ο τίτλος, η γερμανική λέξη για το "παίζει", αναφέρεται επίσης σε έναν τρόπο για να τον ίδιο τον συνθέτη διερεύνηση των θεμάτων, αρμονίες και ρυθμούς - ιδιαίτερα αισθητή στον τομέα αυτό είναι η μεγάλη κεντρική αργή τμήμα, το οποίο αντιπαραβάλλει δύο αλλαγμένη αναμνήσεις του βιολιού Σονάτα του Poulenc. συνθέτης του οποίου η μουσική είναι πολύ αγαπητός σε μένα. με τη σταδιακή επέκταση της φυγής από δύο μέρη σε οκτώ. τέσσερα σε κάθε βιολί. Φούγκα, μετά από όλα, είναι κατά μία έννοια ένα παράδειγμα ενός συνθέτη κάνει αθλητισμό, όμως σοβαρά, με τα θέματα. Έτσι, το έργο είναι ένα είδος μουσικής εκτεταμένη λογοπαίγνιο, που διαρκεί περίπου δεκαπέντε λεπτά σε όλα και να εκτελούνται χωρίς διάλειμμα. Αν και το κεντρικό τμήμα είναι αργή, τα εξωτερικά αυτά είναι γρήγορη και ενεργητικός, τονίζοντας ιδιαίτερα την ιδέα της δραστηριότητας και σθένος - η κατάληξη, ωστόσο, μπορεί να πιάσει το ανυποψίαστο ακροατή από την έκπληξη. Η πρώτη παράσταση δόθηκε από τη Philippa Μο και Peter Sheppard Skærved σε Leighton House, Λονδίνο, στις 7 Μάη, 2004. «Νέα» Spielend «John McCabe του μου φαίνεται ως μια μικρογραφία αριστούργημα. μια έντονα φορτισμένη 15 λεπτά το κομμάτι στο οποίο τα βιολιά κυνηγήσει ή να αντηχούν το ένα το άλλο με χίλιους διαφορετικούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένης μιας fugure στην οποία, όπως με Μπαχ, δύο όργανα φαίνεται να υποδηλώνουν μια ντουζίνα φωνές. - Richard Morrison, The Times, 11. 05. 2004.